..can sıkıntısı çalınca kapıyı
günlerce ve aylarca dipsiz kuyularda
karanlık mahsenine hapsolan ruhumuz acı içinde!

beni anlar! "onlar"
ve hemen atıverirler gövdelerini serin sulara
yaslayıp başını şevkatin ve merhametin omzuna...

Sevin bizi...
anahtar kelime;
Sıkıntı yok...!

oysa bir böcek gibi saklanmaya çalışan gövdesiyle
nasılda güven duygusundan yoksun?
küçülmeye meyilli,
" zaten" demeye meyilli
uçurumdan atmaya meyilli boşlukları...

oysa ne zaman kapıda kalsak
anlarız kıymetini evin
ve içerde olmak başka bir arzudur
dayanılmaz yanıyla!
pis kokuşmuş bir evde olsa,
kırık dökük bardaklarda olsa
ve yırtık perdelerde olsa,
içerde olmak adına neler vermeyiz!

oysa kıymet vermediğimiz her şey
kaybedince sancır
tıpkı bir kurşun yarası gibi...