Diyalektik bilincin çokça karşıduruşçuları var bilirsin dostum..
tuhaf olan,karşıduruşçular maddeye dokunarak,tutunarak gelirler her dafasında da bunu görme ve duyma bilincini de hissetmezler..(bir kısmı ise yeminli düşmanıdırlar)maddecilik benim varoluşçuluğumla ilgili olduğundan bu konuya değinmeyeceğim..senin şu klozet örneğin tam da müfredata girmeli diye düşünüyorum..giriş yazını da içine alarak elbette..klozet'i fetişist diye düşünmek büyük bir bilinç elbette.tersinden bütün klozet'leri yalnızca hümanist olarak da tanımlayabiliriz senin ve benim düşdünyamızda..bu tarz tanımlamalar farklı açılardan aynı yola çıkarak söylediğimiz anlam,biçim yüklemeleridir..şimdi kalkıp bütün klozetler *ok çukurudur diyen bir bakış açısına en baştan,amaç,sonuç ilişkisini anlatsan ne yazar..sanmaki filmi bunlardan bağımsız düşledim..bütün zıtlıkları da içine alacak hiç şüphen olmasın))..sen de çok başkasın Jir şairim..sevgiler

Kendi varlığımın canlı değil ama ruhlu olmakla gereksiz bir ilgisi vardı hep. Madde olmayı, kendisine ruhtan bir aidiyet bağışlanmamış bir hacme kavuşmayı çok isterdim.

Bir prezervatifi düşünelim; sakat ya da sağlıklı ayrımı yapmaksızın milyonlarca spermi tutuyor; uzun ya da kısa, kalın ya da ince olmasına bakmaksızın her türden penise esniyor. Bir kül tablası; markasına bakmaksızın sigara izmaritlerine ya da çiğnenip tükürülen bir sakıza dolup da taşana dek ev sahipliği yapıyor. Ya da bir klozet deliği bizden dışkı ve kusku yoluyla atılan ne varsa önceden kabul ediyor. ( Bence tüm klozet delikleri popo fetişti. Bunu belirtmeden geçemezdim :) )
Neden? Çünkü hiçbir madde anlamak ya da anlamlandırmak derdinde değil bir ötekini. Ve hiçbiri şikayet etmiyor halinden.

Peki ya insan böyle mi?

Ruhlu olan insan modeli ( ruhsuzu az da olsa var ) vasıflı kılabilmek için kendini her yolu denedi ama bu yollardan hiçbiri şartsız kabul değildi.

Şart; din, dil, mezhep, siyasi - felsefi görüş, güzellik ya da çirkinlik, cinsellik ya da kimlik vb. Biri, bir diğerine tüm bunlardan herhangi biriyle gittiğinde ne derecede kendini sıfırlayabilmiş adımlar atabilirdi ki.

Gördüm ki; yürümeyi her isteyişimde durdurulmuşum. Şimdi koşuyorum içimdeki ürperişlerle biçim vererek kendi gerçekliğime. Anlamadığım kimse yok ve anlamayacağım bi hiç kimse olmayacak.

Ve sen Doğan, sen beni hep güzel anlayanlardan oldun. Senin çektiğin her film konusu ne olursa olsun izlenir ve ayakta alkışlanır. Çok başkaydı bu yorum. Sen gibi çok başka. Teşekkür ederim. Saygı sevgi ve dostlukla...