gözlerimde uçurum kokar sensizlik





saçların rüzgarların hışırtısına kapılınca
anladım yüreğin de gidecek peşinden




şimdi ben
düşlerimi
kayıp bir yolcunun heybesine bıraktım
yoksul bir ibriğim ocak başında
içimde damla damla birikmiş gözyaşı
kaynadıkça taşar söndürürüm ateşi




bu son sefer değil biliyorum
haydi git
gölgende beni de götür
gittiğin yerlere savura savura beni de bitir
düşünme beni
ben bir öksüzün yakasında ağlarım
yokluğunda seni kuşanıp
şiirlerimi doldurup çıkınıma
düşerim yollara
bazen terk edilmiş bir köy yolu
bazen ulu bir sedirin tepesinde yaralı bir bozlak
bazen ırmaklara su taşıyan yalnız bir dere
bazen de
rüzgarını yitirmiş ıssız bir uçurum olurum
neye sayarsan say



toplarım gökyüzündeki bütün yıldızları
bir türkü söylerim gariplerden
güneş de ağlar
özledikçe
koynumda sakladığım kokunla
gözyaşımı akıtırım umut değirmenine
her çığlıkta bir şiir gömerim bozkırlara



haydi git
istersen alara’nın köpüklerine bırak kendini
bir depremin ölçeğinde bulunsun künyemiz


sen puşt bir zemheri büyüt kalbinde
ben sarhoş bir sonbahar dilencisi








hep yeşil bir dal saklarım içimde
güneş doğarken kapatma gözlerini…