Korkulu Düşlerim
Hayat suyu boşalırken ana rahminden
Yaşama alışık göbek bağım gömülüyor topraklara Nefesim Soluğan atın ciğerlerinde Güneş diz çöktürüyor silik karanlığa Kan öpüyor dudaklarım Dört mevsim kuşağı yalnızlığım Sığınıyor Gölge titremelerine Zaman argın Akreple yel kovan koşuşturmalarına Bir sonraki güne uzanan parmaklarım tutuklu Zemheri gecelere Korkulu düşlerim Gözlerimin açık kaldığı her ana Medeniyet tarlasına serilmiş döşüm Kanamalı diken batımlarına Umudum ümitsizliğimin gerisinde Kurşun atımlarına Var diyorum yarına Bir şeyler var Kulağımın duymak istemediği ses titreşimlerinde Gün Yine isterik Ölümün kan kuyusu kokularına Yangın sıvanırken yaşam duvarlarına |
Kutlarım Nurettin Hocam..