SAKLIMIN DÜŞÜ’’ Mutluluk Ölümsüzlük kadar zor, İçli bir şarkının nakaratına meze etmem ben seni Dillere düşürüp Efkarın dibine düşünce , Sigara dumanına resmetmesinler sevgimizi Düşlerinin eşiğinde bırakıp gitmeselermiş sevdiklerini... Senden sonra ben kör olduysam Duygularımı kaldırıp astıysam bir yalana Kandırdıysam yaşamak isteyen aşkları Gül tenine hasretliğimdendir... Anlamadıkları biri olduysam Olduysam şair bozması Kanım çekildiğinde karalıyorsam gözlerini Özlediğimdendir... Bilinmezlerin tomurcuğu , ektin bağrıma acılarını Senden sonra gülemedim öyle mutlu Hayaller kuramadım senden sonra Düştüğüm sensizliği sevdim belki Kıyında soluklanmaya Resimlerini duvara serpiştirip Hiç bakmadığım kadar cesaret dolu baktım onlara... Senden sonra kızımızın ellerini değil Acılarıma sarılıp , dolaştım sensiz sokaklarda... Aşk ; Yürüdüğüm sokakların çıkmazında Duvarların yıkılacağını umarak beklemekmiş... Hayale yenilip ömrü hayatım dediğim seni Sevgimin saklında , hayal dünyamda yaşatmakmış... Şimdi sen yazdığım satırların hatrına , tebesüm etsen mutluyumdum... Ben senden sonra kimseye bu denli içten bakamadım. Yak beni , olmasanda ben mutluyum sancılarımla... Hala senden gelecek bir haberi bekliyorsam Ölüme yürüyen seni görüyorsam rüyalarımda Yaşamak boşa... Saklımın düşü , gözlerini ayırma üzerimden Çekte al ruhumu bedenimden... Yunus Özkan |