- Sevginin infazı ’hain hükümlerde’
Saflığın imhası pervasız tetiklerde..! -

*

Yalnız ve yavaş geçiyorum;
süratlı kalabalığın girdabından...
yenilmenin dilini bilmiyorum,
hayatın umutsuz kıvrımlarında
kilitleyip sesimi susuyorum
sabahın aşınmış ve savruk yüzünde...
bir leke gibi kalıyorum hayatın kirli teninde.

*

Ben böyle her akşam soluğumu yitiririm
sesim tutunmaz demir parmaklıklara
başımı vurup duvarlara, kendimi öldüresim var!..

Ben kurşuna dizilmiş her akşam seni düşünürüm
akşamlara sığmayan, tel örgüde kalmış yüzünü...

/ Ben uzun mesafelerin yürüyüşçüsü
ama az kalır...
az kalır adımlarım uzun boylu hasretine.../

*

Simsiyah bir yalnızlığı olmalı insanın
biçim değiştiren tenha bir aşktan,
ya da yaprak döken bir ömürden sonra...

*

Ben her akşam;
şiirlerimi veririm üstünü örtsünler diye
kimsesiz çocuklara...
sözcükler secde eder şiirlere
yanlışlar, doğrulara...
ben her akşam belaya bulaşırım
hapsolur gülüşlerim illegal sevdalara...

*

Hayatta açılan uçurumlarda
kimse kalmaz tutunacak
şair ölür - şiir kalır
kalmaz başka unutulacak
yalnızca, anamın ağzında ağıtlar mı kalacak?..

*

/...İşgal edilmiş bir ülkeyim
gasp edilir düşüncem uzun kuşatmalarda...
ölüme akar ömrüm, içimde kıyılar boğulur
dağlarda Musa kadar ıssız
çarmıhlarda İsa kadar yalnızım!
gerçek kadar yalan, / yalan kadar sahiciyim
ve duvara hızla savrulmuş bir bardak kadar paramparça.../

*

Kendine vada etmenin uzaklığında
her aşk gömülür apansız bir ayrılığa...
unutulmuşluğun tanımsız ağırlığında
hasreti yollara, umudu yıllara kurban yar...
ey yar!
uzatıp şakaklarımı hoyrat tabancalara;
kendimi öldüresim var!..


- Birdal ERDOĞMUŞ -