’Ne kadar yamalarsan yamala
Gölgenden kanamaya başlamışsın bir kere … ’

....


Bizi vurdular orada!
önce sesimizi sonra özlemlerimizi yitirdik
’ölmenin rahminde,’ Azrail’in ezberindeyiz


Göçebe mevsimlerde
açtık yüreğimizi en soğuk sevdalara
unutulmanın kanına karıştık
ve aldatılmış aşkların birkaç damla gözyaşına


Bizi unuttular!
zamanın çarmıhında; İsa’nın yasın’dayız

Hep dışına sürüklendiğimiz hoyrat hayatta;
yıllar geçti üstümüzden, yoruldu masumiyetimiz

/İntiharın teşebbüsündeyiz!../

Şair elini, hain eliyle karıştıran kalabalığın uğultusunda;
ihanetin kirinde, yalnızlığın omuriliğindeyiz!

Gecenin alnında teriz, akar gideriz
vahşetin adaletinde, şiirin menzilindeyiz

Biz de severiz ve dengesi bozulur dünyanın
çünkü bilginin izinde, yenilginin kimliğindeyiz!..


(Birdal ERDOĞMUŞ)