"EYVALLAH"
Acı hâsıl olduğunda,
Bir suçlu gibi Zaman içinde tuttu beni gardiyan Griye bulanmış bir yağmur bulutunun arasından gün sayıyorum maviye Simsiyah kesiliyor gök! Yıldırımlar düşüyor aşkın boylarına Ben aşka üşüyorum ayrılığın cehenneminde İlmek ilmek işlenirken yüreğime acının kıvrımları Kavisli bir hançer dayanıyor dilime ustaca Kendimde mi aramalıyım aşkın cinayetlerini Aramalı mıyım bir meçhul sevgiliyi? Ben kendimden uzaklaşıyorum nicedir Kendimi kendimden dışlıyorum Sen büyük aşkın miadını dolduruyorsun da kalbinde Ben dolan tüm miatları saklıyorum Hani her söze "Eyvallah" diyordu tüm diller Şimdi köleyle mi değişti cümleler? Ben suskun yüreğimin en kuytu yerinde taşıdım seni Kimse dokunmasın diye, En gizli yerinde sevdim kalbini Şimdi; Sol yanımda bir yelken çiçeği boyun büküyor "Ömrüm" diyor Ömür bitiyor Ne zaman başladı bu hikâyenin sonu? “Eyvallah”lar köleyle değiştiğinde mi? Kendimi doğurgan harflerin idamına yatırıyorum hemen ardından Darağacını hazırlanıyor dibimde bir köle Bir cellat çıka geliyor yanan aşkın doğusundan Ve içime işlemiş kölenin batısına batıyor Batıyor bir diken gibi ciğerime o iki hece Tüm yetim kölelere, Cellada “Eyvallah” Duâsız namazlar kılınıyor içimde Cümlelerim yetim kalıyor Ve yetim kalıyor tüm "eyvallah"lar Kahrolsun yetimliğe vurulmuş kırbacın köküne! Kahrolsun yüreğimin en acı dibine! Akşam vuruyor yine beni en acıyan yanımdan Dumanlı bir haziran akşamına hazırlanıyor gün Voltadayım ulu cevizin dibine düşen bir yıldırım gibi Saçlarımdan vuruyor gözlerinin yağmur kokusu Şimşekler çakıyor dudaklarımda Dilimde pergelleşmemiş küfürler seninle kavgada Koparak kaçıyor kelimeler "Eyvallah"tan "Neden/siz" , "niçinsiz" Şimdi kölelere meydan okuyor miatlar Üzerime bin bir gecenin karanlığını giymiş toprak gibi seriliyorum küfürlere Ben böyleyim... Sen, kimsenin kölesi değilsin ya sevgili Ben, senin kölenim "Neden/siz" "Niçin/siz" Ben böyleyim "Hani her bedende sen varsın da, hiç bir ruhta ben yok muyum?" Gideceksen de "Neden/siz" , Kalacaksan da "Niçin/siz" "EYVALLAH" |