Astılar beni gülüşüneakşamdan kalma bir çakalın dişlerinde asılı kaldı ellerim ışıkları söndürülmüş, terkedilmiş memleketim gibi bir haldeyim şimdi korkuyorum yüzüne nasıl bakarım başımı eğersem... saçlarımda annemin duası bileklerimde sabunun kokusu kirli sakalımdan akan kan gibi arada kokar burnuma yumdum gözlerimi 32 gün otuziki gün saydım içimden bir küfür arası açmadım gülüm.... utanır ölümden bu genç yaşım saklanırım gülüşüne gülüşün örter üstümü... çık gel karanlığın içinden bana memleketimin güzel günleri gibi gel öyle bir gel ki sıcak ekmek koksun aydınlansın karanlık sızmayan odam otuziki gün geçti, açtım gözlerimi unuttum adımı unuttum bebekler nasıl kokar unuttum gülüşünden gayrısını asılı kaldı boynum ışıkları söndürülmüş bir memleketin ortasında zor değil uluorta adam öldürmek sevişmek kadar zor değil gülüm... denizedenizden |