Anne...
Anne…
Koynumda sancısı sensiz yılların, Beni dertten derde sürüyor anne… Tek yolcusu benim gurbet ellerin. Hasretin yanımda yürüyor anne… Gücüm yok feryada duyulmaz sesim. Gurbetin göğüne çarpar nefesim. Yıllardır gönlümde kalan hevesim. Bir hançer misali duruyor anne… Bir ömür yalnızlık düştü peşime, İnkisar bulaştı gözüm yaşına, Henüz eremeden vuslat düşüne, Ayrılık beni de vuruyor anne… Dost bildiğim herkes şimdi yabancı, Zaman usta hırsız, dünya yalancı. Her nefes duyduğum o garip sancı, Ruhumu acıyla yarıyor anne… Kalmadı kalbimde dünyadan eser, Özlemin gönlüme baldıran kusar. Gün gelir bu fakir şair de susar, Başım dizlerini arıyor anne… Zamansız gidişin beni yaktı da, Gözyaşım gönlümden taşıp aktı da, Huy çıkmadı heyhat! Canım çıktı da, Her son bir vuslata varıyor anne… Bak işte tükendi benim zamanım. Kurtulup kafesten uçtu bu can’ım. Gönlümde ne gam var ne de nalan’ım.. Vuslat kefenimi sarıyor anne… YusuF Mescioğlu Dörteylülikibinoniki. |