BUZ
Bir buz parçasıyım ben,
Güneşten korkan ve çözülen zamanla... Ömrüm kısa, yol dar... Bile bile seçmişim varolmayı uykuların içinden... Bir oyun varetmişim sonra duvarları esaretten, Yalnızlığa mahkum olmuşum... Uyan demiş uzak diyarlardan kanat açan bir kuş, Oysa uyanamam ki ben bu kalabalık baharda Su olurum şefkatin sıcağında, Yol alır okyanusa, kaybolurum uyku zamanında... Kalpten kalbe akan su, Soğuk sabahlarda taş kesilen yeniden Yalnızlığa tekrar gömülen... Bu yüzden kaçışlarım güneşten Her doğuşunda, ben ölürüm... Sessizliğine gömüldüm ruhumun, bekliyorum, Bir buz parçası daha doğsun Solup giden ömrümde Bir ırmak da akıp giden su olsun... Bir buz parçasıyım ben Şefkatin ellerinde çözülürüm |
güzeldi çok
sevgi ve hürmetimle