Güneş ve Yalanım
Yürüyor benden habersiz bedenim
Ellerim bağlanmış ateşten kelepçelerle ve gözlerim Gözlerime basılmış karanlığın korkunç silüeti. Nefes alma diye fısıldar olmuş kulağıma gerçekler: Acılarla kavrulmalı bedenin... Sonra yalanlar gelmiş usulca yanıbaşıma Sızıp içeriye dünyaya kilitli kapılarımın altından Bir bulut bırakmış karşıma,anlamsız bakan gözlerimin hizasında.. Ve sonra güneş doğmuş usulca,oysa ben görmedim. Yalnızca güneşle sevişenlerin çığlıklarındaydı bu farkedişim Sonra yalnızlığımla sevişen bir ben belirdi aynalarımda Oysa ben aynanın içindeki adamı hiç sevmedim.. Yalnızca birgün bana ait olan bir bedende Güneşimle sevişebilirim diye, O aynaların içinde kendime hep yalanlar söyledim.. |