Benzete Benzete Kalbime (Bir kavganın ardından...)
Düşüyorum adım adım..
Yürüdüğüm yolların ardında kalan sır dolu toz zerreciklerini Benzete benzete kalbime, Geçiyorum kendimden,geçiyorum aşkın en vahşi halinden.. Birden bir türkü söyleyecekmiş gibi izliyorum semayı, Derbeder kelimelerim çaresizce arar oluyor anlamlarını.. Susuyorum.. Sustukça yazıyor,yazdıkça susuyorum.. Anlamlar aradığım satırların,dar yollarında anlamsızlaşan kelimelerimi, Benzeten benzete kalbime, Geçiyorum kendimden,geçiyorum aşkın mabedinden.. Dağlar yol verse de neye yarar ah aşık oğlan, Yine güz gelecek,yine sararacak,yine uslanmayacak sevdan, Derler ki topraktan ötesi yok,bir gülüşten sonrası,mevsimler hep talan Uyan artık,uyan ah şamar oğlan ah.. Bir o var bir de ondan ötesi.. Ağlasan da gamlansan da.. Biliyorsun ondan başkası koca bir yalan.. |
bakıp duruyorum bu cümleye
nasıl da çarpıyor insanın yüzüne.
nasıl da ağır geliyor kalp bedene.
teşekkürler şiirinize.ve tebrikler.