2004 yılında
yağmurlu bir cumartesi sabahı
Eskişehir’de uyandım
ve sessizce yataktan çıkıp giyinirken
siyah çarşaf üzerinde
uyuyan kadına baktım
cesetten farkı yoktu
memeler hareketsiz
kollar açık
bacaklar çarpık
baş sola düşmüş
90 km hızla giden aracın
camından fırlayıp
yatağa düşmüş hali vardı.
Gömleği giymiş tam sıvışırken bir ses:
“Nereye gidiyorsun?” dedi.
Başımı çevirip:
“Tay satışlarına.” Dedim.
2004 yılında,
sabahın altı buçuğunda
dünyanın herhangi bir yerinde
hiçbir kadın bir erkeğe
o şekilde bakmamıştır.
“Pardon?” dedi.
“Geç kalıyorum.” Dedim.
Yağmurun nadiren düştüğü kirli cama baktı.
Sonra başını çevirip:
“Tay satışları? Bu havada?” dedi.
“Evet, bu havada.”
“DEFOL!!! Bari iyi bir yalan bulsaydın!” dedi,
ardından o güzel kıçı dönüp ağlarken
sokağa çıktım ve hızla uzaklaştım.
Bazen, vites büyütmek
gerekiyordu…