BÜYÜME ÇOCUKBakma çocuk! Göremem bakışlarının toz pembe rengini Siyaha bürünmüş, is kokulu kirlenmişliğimde Kaybettim renklerimi, bulamam… Dokunamam el değmemiş hayallerinin mahremine Umutlarını söküp alamam sol yanından Satılık mutluluklara yelken açamam çocuk Ortak edemem saflığını Alacakaranlık günlerimin matemine Fotoğraf karelerine hapsettiğim İyot kokulu deniz manzaralarını Her içime çekişimde Berrak teninin sıcaklığında kavruluyorum şimdi Elimi uzatsam tutar mısın çocuk? Tutma… Çıkmazlarımda kaybedemem seni… Gecelerin bohem yalnızlığında Gülüşün asılır gökyüzüne Geçici bir huzur kaplar benliğimi Sonra kayıp düşersin Adı konmamış bir kasabanın Bilinmeyen saatsizliğine Hüznün zifiri karanlığı hüküm sürerken gecemde Işığım ol desem gelir misin çocuk? Gelme… Kederin ateşinde yakamam seni… Sonbaharların yaprak dökümüdür Yeşeren ümitlerin sararması Büyüdükçe, sırtını dayayamazsın hiç bir bedene Ve bulamazsın başını koyacak sıcak bir göğüs Nemli gözyaşlarının buğusunda kaybolursun... Büyümek ister misin çocuk? Büyüme… Günahkâr geleceğin uçurumundan atamam seni… |