Tar kuşuyum....Günlerimi biriktiriyorum şimdi Neden mi? Tar kuşu gibi Yanlız yaşayan, Güncesi ayrılıklarla bezenmiş. Bedenim Gurbet güneşlerinde yanan bir çocuğum... Ne kadar alışkınım bilsen Göremeyeceğim yüzlerle selamlaşmak Yılların yorgunluğuyla bakıyorum Silik, gizini saklı tutan Bir daha göremeyeceğim resimlere Ruhsuzca bakıyorum Yüzünü çiziyorum yüreğime Çünkü yüzün arafta saklı zaman Ürperiyor bedenim. Dilimde yarım yamalak Dur gitme! Bütün özlemler sanki kanımda çağlamakta Elime yapışmış sıcaklığın yüreğimi titretiyor Evet... O çocuk ağlıyor. Beni bırakma... Hangimizin gücü yetti Yasaklara meyyal aşkı dillendirmeye Yüzünü çiziyorum şimdi. Kocalarının evinde son yolculuğa giden töre kadınları gibi Ahh üstad! Hüzün bastı sol yanıma İçim kuş kanadında Bilsen ne kadar akrabayım bu kanamalara Gülümseyerek. Tar kuşuyum. Toprağa mekan tutacağım Bir gün tohumlarım bu mekanda çınara dönüşecek Yıllara rest çekerek yaşasın diye Hiç ardıma bakmadan gideceğim Yüzünü resmediyorum beynime ____________________________________Ben seni çok özlerim diye. sermin ÇINAR/izmir |
Böyle şahane bir şiirin Böcekle ödüllendirilmemesi olmazdı.
Değerini bulmuş.
Kutladım
Saygılarımla