sis bulutu ardındaki kinli şehir
gözlerini ağırladı
atmaca şeklinde dalıyorum sokağına
hedefim aşikar
sessizliğin


kahve saatim geldi
bağışlaya bilirim kirpiğini
kafain salgısı uğuştururken kadınlığımı
gece uykularım ağırlaştı
yastığım kiralık ölülerin hesabına geçti
azgın duygularım
yabani hislerim geri çekildi
işgalin hürmetine
susuyorum bir çin lokantasında


aynalar korkutuyor
kusasım geliyor sabaha karşı
küstah sabırları okuyorum ezberimde yanlış noktalar
bir izmir treni geçiyor rayından
mecalimi kaptı kör kedim
şimdi
palazlanıyor artçı sarsıntılarım
yığma yığın bir kadın yatıyor enkazında
nefesi neon gazıyla yıkanmış


hırçınlığımı asıyorum kapı arkasına
gıcırdıyor as olan
antik çağın bitli orospuları çağırıyor
aşk kaf dağına sığındı
mecburi yolculuk tarihine yabancı
kovalamaca ne kadar sürer
iblis kaç defa dişler mecnu’nun asasını
içsel çamaşırlarımı dikiyorum suni boşalımda
şuan kadınsam
terbiye ettiğin aklın hatrına


kütür
kütür içiyorum çayı
otlu peynirim sulandı
eşyaları sattım halka açık bir pazarda
ama
zaman saçlarıma düşüyor
saklanırken diplerime kırıp atmak imkansız
karşıma dikilirken aksin
özgürlüğün
yaşamın
ücretine yetişmiyor bütünlüğüm


güçsüzüm sonsuz evrende
kanımca kanım donacak bu gün
ekşi bir konyağın dibinde


idareten ilikliyorum ömrü etime
elmacık kemiğim kurtlandı kokusu uzağında
haberli habersiz
vakitli vakitsiz uğruyorum balkonuna
bilmiyorsun
eşkiyam o geceden kalma


saklı sevişmeler görüyorum
kaldırımlar
caddeler

ıslak...






lamour