Kent-i Sensizliğim...
Bir kentin kaldırımlarından sesleniyorum sana ...
Loş ışıkları vurmuş köhne duvar diplerine. Ağır ve bir o kadar’da ürkek adımlarla, kalbimin ritmine uygun, ve emin’ (sen)siz adımlar atıyorum... Sokaklar ıssız, sokaklar karanlık,hep bomboş... Tıpkı benim gibi yalnız sokaklar... |