Artık Kutsanmaz gülüşüm Tanrının divanında O yüzden Kuşkuluyum gerçeğin O ürkek güzelliğinden Ölümü Öldürdüm bile
Mavi ülkede gitti Mahşerin atlılarının terkisinde
Şimdi Bir Sen kaldın Tülden ince yüreğimde Saklama yıldızları gözlerinin /gizeminde Bak Göksüz dünyada uçurumdayız/ ikimizde Gel üstüme Dilsizde olsa konuşsun yüreğin/yüreğimle
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Zeze// şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Zeze// şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Zeze... Şair kimbilir hangi isme denk düşürdü Zeze'yi. Okurun o romanı hatırlamaması imkansız elbette, zeze denmişken. Çocuk, ama yaşlanmış bir çocuk zeze. Çocuk ama acılardan bolca nasiplenmiş bir çocuk belirsizliklerde yorulmuş, hayatın ortasında serpilmiş, buna rağmen mavi gözleriyle, yeşil görebilen bir çocuk hâlâ Zeze.
Şİir de öyleydi. Beğenim ve içten tebriklerimle...
Şair kimbilir hangi isme denk düşürdü Zeze'yi.
Okurun o romanı hatırlamaması imkansız elbette, zeze denmişken.
Çocuk,
ama yaşlanmış bir çocuk zeze.
Çocuk ama acılardan bolca nasiplenmiş bir çocuk
belirsizliklerde yorulmuş, hayatın ortasında serpilmiş,
buna rağmen mavi gözleriyle, yeşil görebilen bir çocuk
hâlâ Zeze.
Şİir de öyleydi.
Beğenim ve içten tebriklerimle...