İlk Zamanlar 3- Şadiyeolacak ya Göktepenin minibüsüne bindim binerken bakışları üzerimde birinin çaresiz oturdum önündeki koltuğa herkesler doluştu, araba hareket etti arkamdaki kızın yanına yaşlıca bir amca dikiz aynasından da fark ettim ki o güzeller güzeli sürekli bana bakıyor adam da ineğinden, satmaktan bahsediyor Gökdereye gelince indik kasabalı yolcularla ardı sıra bakakaldım, içime işleyen o bakışlarla aklıma mukayyet ol Allahım.. aşık mıyım canıma tak etti hocanımın hükümranlığı “kitap okuyacağım” deyip kendi dünyamdayım huşu içinde sabaha dek seyrettim bakışlarını ne kitap ne başka şey, aklımda yalnız gülümseyen bakışları beni heyecanlandıran kız bir resmi yazı; ilçe milli eğitim müdürlüğünden Göktepe öğretmeninin yerine vekaleten.. ben şükür.. içimi bir sevinç kapladı, onu görebilecektim valizimi hazır ettim, adeta uçarak gittim muhtarın komşusuydu, ineğini satacak adam ne istediyse kabul, parayı avucuna sayıverdim “ama siz bakacaksınız ben bu işi anlamam” hüsnü kabulle şaha kalktı sevincim lojmana hergün bir evden yemeğim gelse de her fırsat, bir bahane ile koşar oldum ineğe otu, samanı, yemi, temizliği sağılması ineğin süt-yoğurt ne yaparsa yarısı Şadiye’nin.. ondaki o yaşama sevincine hayrandım daha ertesi gün “benimle evlenir misin” deyiverdim “ben sana aşığım” vallahi billahi yemin olsun aşıktım DEVAM EDECEK |