İstanbul gibiyim bu aralar yar...
İstanbul gibiyim bu aralar yar...
Yükünü tutan koyvermiş iskele alabanda diyerek umman’ıma... Yedi tepemden bakanlarda olmuş,yedi dilek tutmuşlar; ki hiç biri gerçekleşmemiş... Ve gece luzumsuzdu, Boğazımda karaya oturmuş’sun,yakamaozlar vurmuş yürek güvertene... Nede ihtişamla oturmuşsun içi-me... Bana yabancı olduğun maskeni takmışsın yine... İçimde’sin ama;çehren değişmiş yar... Kızıldeniz misali,BENİM umman’ımda bir YABANCISIN... |