YÜREĞİMDEKİ SÖKÜKLER
Dalgınlığın basamaklarında sakince soluklanıyorum
Yüreğimde ki sökükleri dikercesine Kör korkulu yalnızlıktan kaçarak Hasretine geldim Döktüğüm her damla gözyaşımla olgunlaşarak İnatçı ayazlara kaptırdım kendimi Nasıl üşüyorum sevgili Kim bilir hangi akşam Güneşle beraber bende söneceğim Karanlık geceler yokluğunun intiharı Olurda şebnemler düşerse yüreğime Gönül bahçemdeki tebessümü Bin parçaya böleceğim Sen yoksun diye Ellerim resimlerinde titriyor Gözlerim gözlerinin derinliklerinde saklı Gizli buluşmalar değil miydi? Yalancı sokaklarda hatırlamıyor Yoksa ayrılığın sesi miydi? Bu yorgun ayaklar İçimde çığlıklar hüküm sürse de Yokluğun intihara gebedir her gece Yok, muydu heybende bir lokma ekmek Kalbinde az bir yer bir tutam sevgi Yok muydu? Ey gözleri ruhuma dalıp ta giden adam Bir yudum huzuru viran eden adam Hasretin acıya boğmuşken beni Gel, gel de Azrail ol sineme Yoksa hayat ağır geliyor bu bedene Remziye Çelik Yorum_Mustafa Doğan |