ŞEYTAN. ATEŞ'E DÜŞTÜ
Ateş, doğuşunu hatırladığında yanıyordu.
Köz köz topladı eteklerini,biraz daha parladı ’’Uçuşmayın’’ dedi. sertçe direnip rüzgara, çevresinde raks eden kıvılcımlarına Bir rüzgara kızardı, bir suya kıpkızıl kesildi ortalık Saygı ile döndü yavruları, attılar kendilerini ateşe Ateş mutlu. Her mutlu olduğunda ki gibi, şeytanı düşündü O’ nun gizlendiği yerden kendisini alışını, ilk havayı yakışını yine kabardı özlemi, titredi ateş canı yandı. Ateş mutlu. Ne zaman kapasa gözlerini şeytanı görürdü düşünde Bir gelse... O kırmızı endamı ile , sarılsalar yanardı dünya kökünden. altını üstüne getirirlerdi ne rüzgar ne su umurunda olmazdı Ah Şeytan ! Şeytan Ateş ’e düştü |