Dinle beni ama !
Ben ki,
arka cebime attıklarım kızılca kıyamete,
açık saçık verilen sanki özenli dilekçe,
her adımda gizli , derin soluklu….
Ve gerisi sadece ,sadece
“Sen”

Kıymıklı hayatımı, emanete verdik
azamete ve kibriyaya
Lafın gelişi: ikibuçukluk kalmış, hayatın kalanına
Neyi takıp ,nelere yanacağımız yitmiş
acılarla ile sulandırdığımız yaşanmışlıklarda

Sanki rakı sofrasının en gevşenilmiş vakti
sazlar, en derininden çalıyor nakaratlarda
yenilmiş,içilmiş sofrada kalan bir sürü sakit ,akit

yani,

Bunca yıllın ardından elimde kalan “tek yadigar”


Mina’m yeganem,sinem,tenim
Gözümün nuru ,bülbülü ,sümbülü,özü,sözü,
Yaşamımım en güzel yüzü,

Benim yazılmamış,
Burcu ,burcu kırlardan kopup gelen “idil şiirim”

Çıkılmamış ,yüz sürülmemiş “Mina dağım”
Benim küçük kızım “Midilli’m