kara kışlardan geçit yokken yüreğime
ne menem şey
baharı çağıran edalı kuş sesleri ile uyanmak
ittim elimin tersiyle
yılışık rüzgarla, cilveleşen tülü


çocuklar kumsalda
yazı eşen martıların peşinde
tüyleri kovalıyorlar
ne menem şey
garip bir köpek inliyor

-evcilleştirme yalnızlığını
inadına çık dışarı gününe isim koyalım

sabahlara kadar uykusuz kalan aynaya
presledim görüntümü


gölgesi aydınlandı evvel ,savruldu nesne
rüzgar gülü dönme öyle
zordur tekrarlar
yekun tutuyor, topyekun sevdalar

ne menem şey
nazara geleniz bir kulaçlık derinlerde
tekrarları saydılar ,adına aşk dediler
sonra
fırçalara geldi saçlarımdan karalar

sadece firuze bir dolunay çekiyordu gözlerimi
arkasından kirpikler
kendini derin bir ıslaklığa bıraktılar
artık kabul etmiyordu su içrek nemi
vücudum dolandı ölü beyazı bir çarşafa
rüzgar gülü zordur dönmeler
ılık nefesin ile
haydi bir an önce geceyi söndür sene

metro çıkakları yer altında dursun
ne menem şey
gölgesi dibine vuran yıldızlar
ne kadar savrulursa savrulsun
yerden göğe mavi bir gülümseme uçar
soğuğu takıp saçlarıma , hızlıca baharları delip geliyorum