Ey Son G(H)ecem ...!
Ey Son G(H)ecem ...!
Şimdi öyle bir al’ki bu yar/sızılı halimden beni soğuk kollarına, kanım çekilsin.! Ve sakın sabah’a sağ çıkarma .! Cesedimi alsınlar koynundan usulca.! Yıkamasınlar . . .! Yar bilip, yar’alayanımın gözlerinin tam altında’ki gülüşlerine gömsünler ...! Belki vicdana gelir’de iki damla gözyaşı döker uğruma .! Ön/söz-üm dün sen , gönül kitab’emde, Şimdi Son sözüm’sün... |