1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1831
Okunma
Bir neşe ki pür neşe,
Gün; güneşe patladı,
Su verdim ben güneşe,
Ortalık dumanlandı.
Kara bulut selamsızdı
Uzun zamandır uğramadı
Duydum sel olup ağlamış
Birçok hayatı dağlamış
Mektup yazdım kara buluta
Dedim, “Ne olur bir daha böyle ağlama
Derdin neyse söyle bana
Belki çaresini söylerim sana”
Kalbimi böldüm parçalara
Dağıttım karanlıklara
Işık olup parladılar
Etrafı aydınlattılar
Cımbızla ışıkları tutukladılar
Cam fanuslara kapattılar
Dumanlar alevlendi
Ortalık şenlendi
Ortalıkta dolaştı
Garip bir fısıltı
Susanlar dillendi
Sordular “hortum dayağı yedin mi?”
09.07.21012 - İzmir
5.0
100% (1)
Cevap Yaz