Ayak Altıve zaman kör dalgaların izini sürdüğü küreği kırık bir kayık sonsuzluğun dizleri dibinde büyümeye başlar hayat ertelenmiş yeminlerin üzerine doğar güneşin kızıl şafağı karanlık gelin gece silinmiş bir sûret oysa saçlarını taramalıydı aydınlık söndürün gözümdeki feneri bitmiş günün yavan lokmalarını tükürün yüzüme günahıma giren tenime değen rüzgar olsun sadece başka bir nefes gezinmesin ensemde yerin göğünde açılmaya başlar kapanmış defterler yarı baygın bakışların sığındığı dar duvarlardan kazılır gölgem içimin sesi sus kalbimin kıyılarındaysa yapay gülüşler meğer yağmurun durulduğu limanmış gamzeler her yol aynı kapıya çıkmakta biraz yanlış biraz eksik darağacından düşen hayâl misali işte bugün ölüme üflediğim kaçıncı nefes ve kaçıncı geri dönen dileğim Allah ’ım söz bir daha pişmanım demiyeceğim zaman bohçasını doldurur bilinmeyen çeyizle . . . ! 07/07/2012 23;10 eMİNE |