Gece yıldızlar alırdı beni masallarına

Bense gülücükler bırakırdım

Kirpikleri gözbebeklerinden önce uyuyan gecekondu çocuklarına…



Yağmuru sevmezdim

Çünkü tahta arabam hep ıslanırdı

Rengi solardı misketlerimin

Genzimde biriken çatısı akan bir evin sızısıyla

Küflenirdim içten içe

Perde arkasından balkondaki çiçeklerini seyrederdim komşuların

Çiçeklenirdi hayalim

Hep üşürdü serçeler penceremizde

Güneş hiç uyumasın diye dualar ederdim







Yağmuru sevmezdim

Çünkü benim babam hep ıslanırdı

Unuturdum pabuçlarımın su aldığını

Çocuk aklımla yağmurları kurutacak isyanlar çıkarırdım

Hem de denize sıfır rakımda

Bazen gözlerim doluyor

Ama babamın sigara dumanından değil

Denize serdiği balıkçı ağının soğuk geçirmeyen

Bir lokma ekmeğe muhtaç oldurtmayışından



Yağmuru sevmezdim

Çünkü benim içim hep eylüldü ay

Hazandı dilimdeki şarkının yüreği

Kayıp bir öyküydü

Aykırı bir notaydı

Göç mevsimiydi kırık bir aynanın bölünüşünde




Gece yakamozlar alırdı beni kollarına

Bense gülücükler bırakırdım

Masaldan önce uyuyan gecekondu çocuklarına…





Kızılcan