Cahil İnsan Uyan ArtıkBir şafak türküsüyle doğdun Kar yağıyordu derdin ya Şimdi kar yağıyor ANNE Yoksa bu gün o gün mü Oysa bir intihar kurtarmaz ki bu bedeni Kurtulmaz onsuz bu inatçı ruhum Ve bu ruhuma o gerek Mahremiyetten yoksun Küfrün fiziksi sınırlarını aşmış nefeslerin Tatlı sözlerine benzemiyor Sen gibi kokmuyor hiçbir güzellik Berfinler sensiz kirli beyaz anne Tüm güzellikler nereye kayboldu Korkuyorum anne korkuyorum Yoksa ben hep böylemi kalacağım Ne olur anne beni sensiz koyma buralarada Yanıma gel anne çok korkuyorum Çocuklar görüyorum elleri kirli İnsanlar görüyorum duvarlar kadar sessiz Soğuk sokaklardan ağıt sesleri yükseliyor semaya Zifiri Karanlık eşlik ediyor susuyor şehir Tabut ahşab yolcu ahbap Daha ben ölmedim ANNE KİME BU MATEM Bir doyamamışlık VAR gökyüzünün tadında Durmayın bir matem daha kurun Bu diyarı terk etti o madem Bir matem daha kurun Dualar okuyun ağıtlar yakın Madem ki beni terk etmiş Yansın artık bu bedenim ebedi Beni ANCAK ölüm paklar O toprağa gömülürken bile Henüz yaşadığını zanneden cahil insan uyan ARTIK İÇİMİZDEN GELEN SESTEN KÜÇÜK BİR KARALAMA YAZAR KALEMİ KIRIK |
senin şiirlerini ve ses tınını ve yorumunu beğeniyorum kalemin daim olsun.
saygılar
Baran ÇETİN