Evlat
Artık ,kalabalık
Ve beton duvarlardan ibaret olan bu şehirden
Çok yoruldum
Ne gürültüsünü kaldırabiliyor beynim
Ne de midem kaldırıyor gördüklerimi
Ama eğer sen
Beyaz ışıklar içinde
Sessiz bir yer görürsen
Kimseye söyleme
Sır gibi taşı gözlerinde
Ve yüreğinin dil köşesinde sakla
Çünkü
Bütün beyaz ışıkları karaya çalacak olan insandır

Evlat
Şükrün ne anlama geldiğini bilmeyen
Ama her gün
Bir çift göze baktığı için şükreden
Ne istediğini bilmez
Ama her şeyinde fazlasını isteyen
Bütün güzellikleri
Sadece kendine dileyen
Ama gerçek güzelliğin
Kimde güzel durduğunu bilmeyen İNSANDIR

İnsandır eliyle bütün güzellikleri kirleten
Görmediği halde güzel olan her şeyi verene
Diliyle şirk eden
Yarını düşünmeden iyi olan her şeyi
Vuran kıran öldüren
Ve öldürdüğüne yine muhtaç olacağını
Bilmeden yaşayan İNSANDIR

Ve evlat
Bu benden sana son nasihat
Ne başkalarının uydurduğu sözlere inan
Ne de o sözler yüzünden
Sana güzelliği verene dil uzat
Ne kötüyü sev söyle
Ne de öldür
Yere düşmüş kimi görsen
Tut elinden kaldır
Ve karanlık gördün mü
Işık ol yüreğinle
Işık ol kaleminle
Işık ol bilginle
Sevginle aydınlat
Çünkü yarını güzelleştirecek olanda İNSANDIR
...
Yazan seslendiren Mehmet Aküzüm