Ölümü TadıyorumSensiz gelen bir şafak Her yer sessiz Baktığım her yer karanlık Sensiz gelen bütün sabahlara Güneş doğmuyormuş gibi Aydınlanmıyor hayatım Söyle Kaç gün kaç gece Çaresizliğime ağladım Bendeki sensizlik özlemine Kaç kez boyun eğdim Öldüm de küllerimden kaç kez dirildim Dirildikçe kaç kez hançerledim Kaç kez mermiler yağdırdım yüreğime Gidişinden kalan dudak çizgilerime Hıçkırıklarla dolu feryatlardan başka Ne kaldı geriye söylesene be söylesene Susma karşımda böyle Eğer yedi yabancı gibi duracaksan Vur beni ellerinle razıyım Ama susma yar bir şey de Gel de; ömrü paylaşalım Ya da git de; yok olalım Ama susma Allah aşkına susma Biraz daha susarsan çıldıracağım Ne olur konuş şafak sökmeden Bak güneş doğmak üzere İşte yine sensizliğin sabahı Her yer zifiri karanlık Sonu gelmeyen hülyalar Bitmek bilmeyen gece Sonu gelmeyen bir yol Hayatım hep gün batımında Hep karanlık Sensizliğin sahabında Ne zaman bir boşluk hissetsem Senin adını haykırırcasına çarpıyor kalbim Ve o an binlerce ok Bir anda kalbime saplanıyor, BEN SENSİZ GELEN HER GÜNDE ÖLÜMÜ TADIYORUM yazar kalemi kırık mehmet |
saygılar
Baran ÇETİN