YAZDIM ŞİİRİNİ GÜZELLİKLERİN
Zamanın tavanı delindi birden;
Sanki daha dünmüş, doğmuşum, bebek! Mağrur değil başım, uzak kibirden; Hâlâ mini mini zarîf kelebek! Ne zaman geçip de aynaya baksam, Kırlaşmış saçıma takılır gözüm! Kalbim onbeşinde ona bıraksam; Belki de daha genç kalbimden özüm! Boşa geçirmedim geçen yılları; Hiç pişman değilim sevdiklerime! Terse mi dönerdi zaman duvarı, Bir kötü doğsaydı benim yerime? Ne kine eğildim, ne hâinliğe; Nezâket, fazîlet ölçü, bilene! Ne şöhrete yandım, ne zenginliğe; Elimi uzattım dostça gülene! Sevgiyi tâç yaptım, ufuğu hedef; Dünya, bir deneme yeridir; fânî! Ördüm güzelliği, ben, gergef gergef; Ayıplar fecaât, çirkinlik câni! Süzüldüm, süzüldüm, bir mum alevi; Kapanıp secdeye şükür eyledim. Kaldırıp fırlatıp birden gövdemi, Kendi öz nefsimde hazmedip yedim! Yazdım şiirini güzelliklerin; Cennet bahçesinde rengârenk çiçek! Ruhumu saran şu ilâhî derin, Muamma gölünde hakikî ölçek! M.Hâlistin KUKUL |
hayırlı kandiller