GÖNÜLÇileyi yudum yudum içmededir bu gönül; Akar, akar durmadan, pırıl pırıl su, gönül! Yûnus’un çeşmesinden damla damla göl olur; Kucaklar semâları sevgi dolusu, gönül! Örülür nakış nakış, benliğimi emzirir; Rengârenk ışıkların mânâ dokusu, gönül! Çiçeklerle donanır bütün kâinat...Ve Arş! Her sözünden yükselir Allah kokusu, gönül! Fazîletle sevginin ulvî barınağında; Güzelliğin mihveri, aşkın ulusu, gönül! Sevdiğimden korkarım; nihâyet ben bir hiçim! Titretir her zerremi Allah korkusu,gönül! Yıldızlarda, hilâlda...Seher sessizliğinde; İyiliği yaşayan sevinç ordusu, gönül! Bütün istikametler pervane etrafında; En berrak arzuların varlık duygusu, gönül! Âşıklar dergâhında ummânı gezen âşık; Âşıkların dilinde dostluk tapusu, gönül! Sevginin sırlarını kuşanıp çepeçevre, Ne olur yüreklere doku Yûnus’u, gönül! M. Halistin KUKUL |