ŞEHİR -2-Beyinler zonklar da deler tavanı; Hangi birimizde bir sâkin kafa! Takvimler ne zaman böldü zamanı? Huzurlu bir ömür kalmış insafa! Gece kartal gibi kanatlanır da Örter üstümüzü; rüyâlar silik! Umacı misâli bekler sınırda; Korkulara gebe bin bir aksilik! Bodrum katlarından solgun çehreler Boyun uzatırlar, yokluk-sefâlet! Bir avaz yükselir ölümden beter: " Asıyor saçımdan beni hayâlet! " Sahiller, duraklar, meydanlar dolu; Koskoca kâinat niçin böyle dar? Şeytan mı kılıvuz kine tapulu; Kahvede, otelde sarhoş naralar? Kim bağladı sizi söyleyin artık; Kapkalın zincirle böyle derbeder? Yelkenler hep fora, gemiler batık... Akılsız bir beyin, şevksiz rûh...Kader! Yaşamak bu mudur? Bu mudur hayat? Kartal pençesinde mamûm serçeler! Sevgiler mukallit, sohbetler bayat; Kaldırımlar alçak, yüksek ökçeler! Muhabbete hasret, sevgiye hasret, Ey şehir parçala darağacını! Güzellik, tebessüm, her iyi niyet Giysin geleceğin mutlu tacını! İçim ki, benim ah! İçime sığmaz... Diler ki: Güllerin solmasın rengi! Bin sevgi, bin saygı, bin işve, bin naz; Gergefçe dokusun gönle âhengi! M. Halistin KUKUL |
Şiirin, ilk dörtlüklerini hatırladım; yarısını ayrı mı, yayınlamıştınız?.
Sağlık dileğimle Selâm ederim; Ustam.
kadiryeter
15.6.2013