Her aşk yalnızlık mı doğururdu sevgili,
Sen bu aşk ‘ın içinde kaç nefret peydah ettin ki,
intihara kalkıştı duygularımız..
Kaç yalana gebe kaldında dudaklarında,
her sözün kursağımı delercesine çıktı ağzından..
Gitmek kaçmak değil miydi sevgili ?
Ardın ederken beni,
bir kalbi öldüreceğini hiç düşünmedin mi ?
Ki orada sen vardın, kanadın ...

Şimdi eski bir an’ı tütsülüyor gözlerimi,
hayalin sırat gibi dibinde ayaklarımın,
beni yangınlara itiyorsun, Gidiyorsun ..
Halbuki aşk varlığında kaybolmaktı sevgili,
yokluğunda değil..

Gidişin göz kırpıyor ihanete.
Bir gülü dikeni var diye suçlayamazsın sevgili,
Bazen kanamayıda göze almaktır aşk,
Bu yüzden hala seviyorum ya seni ..

Ama bilmelisin ki, hiçbir aşk ihaneti kaldıramaz,
Ve hiçbir aşk elvedalara sığmaz sevgili,
Gitmek vazgeçmek değil miydi ?
Bir aşk’ı intihar edeceğini hiç düşünmedin mi ?

Sevgili, hangi zaman dilimi yokluğuna ayarlı,
hangi ses bombası bozar yokluğunun sessizliğini,
ve hangi mayın patlatır bu ayrılığa kahkahayı,
tebessümlerimiz gözyaşı kokuyor şimdi,
kirpiklerin ölüme davet ediyor beni ..
Umrun kime aldandıda sevgili,
Umursuzluğunla çalıyorsun nefesimi ..

Mevsimler devriliyor üzerime,
Şubatlar yeterince üşütmedi mi bizi,
bu ayrılıkta neyin nesi sevgili ..
Gitmek bitmek değil miydi ?
Kime ‘aşk’ uydurdunda bitirdin bizi..
Satırlar dargın şimdilerde bize,
kafiyem yetmiyor gidişine,
Uzun uzadıya karalıyorum biz’i,
Siyah beyaz bir an’ı oluyor yaşadıklarımız ..

Alfabem harf kaymasına uğruyor sonra;
Adı’n, Acı’n diye geçiyor lügatıma ..