o günden sonra...
o günden sonra...
annemin gözü kulağı hep bahçe kapısında kaldı... kapının her gıcırtısıyla doğruldu yerinden ve her gireni kapıdan babam sandı... hiç dokunmadı babamın bağlayıp astığı bahçe hottumuna... ve indirmedi keseri tırmığı onun astığı yerden... kimseyi dokundurtmadı onun diktiği meyve fidanlarına... ve ağladı annem... ve birlikte ağladık, her hatırına geldiğinde babam... ama ölmen gerekmiyordu baba, seni ne kadar sevdiğimizi anlamamız için... ölmen gerekmiyordu... 15, 05, 2011 bursa Mustafa Tilci |