derler ki;
“belkıs ne zaman
süleymandan bir mektup alsa,
saçlarını toplar,
mektubu öyle okurdu.”

İlkinde, bir sonrakinde
ve daha sonrakilerinde.
ne ürpertici, ne yürek titretici değil mi?…
bu ne asil duruş?
bu ne nezih bir davranış sevgiliye?
yok yok sadece sevgiliye değil,
ondan gelen en bayağı armağana bile..
bu ne sevgi, bu ne bağlılık Allah aşkına,
bu ne hürmet ondan gelen bir nameye?
bu soylu tavır, saltanatına değil süleymanın,
yada hiç kimsede olmayan mülküne.
bu duruş,
masumiyetin alamet-i şahanesiydi.
bu duruş duyguların vücuda gelmesiydi süleymanın şahsında.
ve kendi yüreğini okumasıydı belkısın.
bu duruş en güzel yorumdu sevdaya dair,
bu duruş özlemdi,
bu duruş sabırla bekleyişti süleymanı.
bu duruş ısrarlı bir direnişti nisyana,
ve en güzel cevaptı sinsi ihanete.
ve bu duruş en anlamlı okuyuştu aşkı
en güzel cevaptı.
vuslat özlemiyle yanan süleymanın mektubuna.
en güzel cevap…

05/07/12 bağlaraltı