29 mayıs 1912








göç

bir parça bıraktım toprağına
bal gibi
kan misali acı





bahar tütsü yakmış cemresine
çekmiş nefesini koca dedem
yırtık mintanı
kırık çarığı
ağır kağnısı çamur içinde
üç beş parça doldurmuş çuvalına
geri kalan ise kaymış kurşun deliğine


kızıl saçlı bir kız ağlar
eteği düşman eline takılmış
ter basmış nasırlı avcu yardım diler
nerde anası kim bilir
buğday teni suni teneffüse muhtaç
azap iğneledi bağrına
çilli narin kafesi ruhunu kaçırmış


adı musfata
ne topaçı dönecek selanikte
ne de sapanı vuracak cahil bıldırcını
şimdi sağnak zamanı
cılız göğsü vereme yenik düştü
tükürüğü koyu kıvamlı ilk defa


mayıs
yedi veren güllerin hangisi
yalnız barut kokmasın yaprağı
irkiliyor fani bedenim ölümü tatmadan
özledim aşını
nazlı kıkırtma’nı
sürgün yıktı taştan hatrını


gelindim
kınalı kundağım öksüz şimdi
pamuk sureti yakıldı diri diri
durun
durun
etmeyin ağalar
üç ayı henüz doldu alimin
sütüm kesildi o an ekşidi etim
şuan
cesedim


uzundu yol iz bilmez ki macır
yüklendi kara kaçana aldığı kadar
ayşe nine aç
bir somun ekmeği var sadece
sussuz bu yaz
oysa
soğuktu meriç otuz iki dişi söyleten
elveda rumeli adımı unutma






güneşi soldu
sarısı karıştı kirli kırmızıya
destansı plevne şehidine selam olsun

şimdi
göç vakti...









lamour