Kadınım
Gecenin hüznünü göğsünden sağdım
Saçına yıldızlar yaktım kadınım Bir zaman gözünde aşılmaz dağdım Eridim kalbine aktım kadınım Başımda bir duman içimde boşluk Yokluğun canıma zordur kadınım Ruhumu zorlayan izbe bir loşluk Hasret sol yanımda kordur kadınım Dilime dolanan bunca yemine Sadece adını sürdüm kadınım İçtiğim her bardak çayın demine Efkarımı katıp yuttum kadınım Bazen yakınımda bazen de yoksun Kanayan yaramdan taştın kadınım Günüme azade düşümde çoksun Aşkın menzilinden şaştın kadınım Elini yumuk yap bir selamı tut Savur Marmara’ya at be kadınım Kat beni lokmana bir ağızla yut Derdimi dilinle tat be kadınım Bilsen duyacaksın isyan sesimi Çığlığım gökleri deler kadınım Bitir bu acıyı kes nefesimi Aklımı şefkatin çeler kadınım Sen hercai arı gönül köşkümde Peteğinde bal yok neden kadınım Adını Gül/şen’de her görüşümde Beni dert sahibi eden kadınım Kaldır kirpiğini aç dudağını Bu aşka bir sözü giydir kadınım Anlat imkansızın kör sapağını İndir yumruğunu saydır kadınım Faruk CİVELEK |
keziban buldu tarafından 3/11/2013 10:02:23 PM zamanında düzenlenmiştir.