EY CAN ! RÜYADAN UYAN
¤¤¤¤
Bir ihanet sabahı uyanırken yüreğim kan revan içinde bu sevdadan . . . Bir nebze olsun umut yoktu artık istikbal için yeldadan. ¤¤¤¤ Karanlığa gark olmuş gece çökerken çocuksu bakışlarına ürkek ve mahzun . . . Gölgesi titremekte bir şamdanın umut dolu uykusunda uzun uzun. ¤¤¤¤ Meczup bir kol sarılırken alevden arta kalmış saçlarına. Meded uman bir Hristiyan sarılırdı korkuyla haçlarına. ¤¤¤ Şems hasretle girerken güruhun kapkara koynuna. Mahpeyker dolanırdı şehvetle bir rindin nurdan boynuna. ¤¤¤¤ Beton yığınları gülümserken arşın tunca boyanmış rengine. Bulutlar saçardı rahmetini mezarların gam kokan sengine. ¤¤¤¤ Ve bir çocuk hevesle bakarken uçurtmanın peşinden. Arsız gûlyabaniler kopamiyordu ruhlarının leşinden. ¤¤¤¤ Perdeler çekilipte camlar dışarda kalınca bi çare öksüz. Ne filmler yazılıp çizilirdi içerde senaryosu lafsız sözsüz. ¤¤¤¤ Ey zillete göz yuman asumanın çeşminde yan. Zannetme ebede akar damarındaki irinli kan. Değiştiripte yönünü batıdan doğunca birgün tan. Ruz i mahşer e doğmadan bugünün rüyasından uyan . . . ¤¤¤¤$.T¤¤¤¤ |