KENDİME GELİŞİM ZAMAN ALSADA
Gözyaşları burnumun kenarında düşerken bile
Senin kokunu alıyorum Nasıl bir “farksın” ki, Fark edemiyorum imkânsızlığını, Kulağımda senin sesin depolu Ve ayaklarımda adımsın caddeler boyu, Senin atmosferinde aldığım nefes Bir daha geri verilemiyor, İçimde tutuyorum kokunu, aşkını, havanı… Hali hazırda gözyaşlarıyla bakıyorum sana, Bir yüzünü dönsen… Ah o yüzünü bana çevirmelerin; Ölüme eş değer gidişlerin. Ayak seslerin veda çınlaması gibi Saplanıyor kulaklarıma, Bir daha dönmeyeceğini bile bile Dönemiyorum sırtımı sana, Sana koşsam öleceğim, Geriye dönsem yürek engelleri… Seni gidişine bırakıyorum, Kendime gelişim zaman alsa da… Murat Tugan |