PENÇEBaharın son zamanı Yokuş, yukarıya akıtıyor insanı Yokuş yormuyor yorgunluk eski hal Başım, göğsündeki şarkıda dinleniyor Gözlerimi yumdum soğuk havaya Bu şehir, bu cadde gönlümde geziyor Elimi sobeleyen kocaman ellerin Birinden diğerine bahar biriktiriyor Yaz güneşinin Son hareleri gökyüzünde Ne vakit “son” yazsam şiirlerimde Ve ne zaman “kader” geçirsem Mısramın tertemiz suretine Küstüğün kalemim Gidecekler listesinde geçirdiğin Küçücük uzun saçlı ismim Kalbine yaşattığın korku İz bırakıyor gömleğimin manşetlerine Oysa yazgımın imzası Parmağımdaki altın yüzükte Sesinle titriyor bam telim Bir canım bir de solmamış saçım Korkularına isyanın “son” pençesindeyim… |