BANA DÜŞMEZ YAR
Sanki ben yokum artık
Düz yolda yolunu şaşıran bir garib Ona buna el açıp doğruları dilenen Bir deli meczubum. Susuyorum artık Bir ağacın gölgesindeyim Yalnız uzakları özlüyorum Gözlerimde ki hasreti kapattım Kötü sözden, kalp yakan güneşten kaçıyorum. Uykular gözde çıban Kim ister gönülde susu Sevda kapıda liman üstünde boş bir sandal Kim binmez alsa götürse gönül kuşunu Ben yönümü şaşırdım itip sandalı yana Boş suya atlamışım yüzermiyim aşkım yanına. Bulsam sevdamı bir kıyıda Tek başına beni beklese hayal bu ya Bir seni sevdim dese yalnız sendin başta hale Senden başkası haram bakmadım hiç kimseye. Ölürmüydüm ayaklarında onu bilemem ama Özüm gurur dolardı bu canı feda ederdim uğruna. Boğar şüpheler beni, nefesim bedene dar Kim ister sevdiğini başka kollara mihmandar Gözümde yaşları silerim göstermem sana zinhar Gururum engeldir yar neden yaptın demeye Sana başka sözüm yok dönerim yönümü kıbleye. Ben ne sultanım ne de başta taç Tenim benden uzak,saçım desen bir tele muhtaç. Gönlüm seni sevdi inandı yalanlara Şimdi bu aptal gönlü hangi nehire salak Dilin olmuş bir kırbaç nerem rastlarsa vurur Demez ki bir zamanlar sevdiğim kadın budur. Ses etmem sana ben boynum kıldan incedir Güvenin başını vurdum sesim gitmez sana nicedir Her ne dersem diyeyim özüm sade senindir İncitmek kolaydır yar zoru kalbi onarmak Bana düşmez seni dönülmez çarmıha germek. Ayvazım DENİZ |