ÜZÜLMEM Kİ BEN
Üzülmedim ki hiçbir şeye
Hayat kuş kanadının bir kez çırpışı kadar kısa O kanadın rüzgarı kadar güzelmiş. Ben neyim ki üzüleyim O rüzgarda sadece serinlerim. Kaç kez yedim tekmeyi de O gül bağrim da Üzülmedim yine de Ateş yanardı bir zamanlar gönlümde Güvendiğim dağlara karlar yağdı da Ben serinledim yamacında. Yollar vardır kiminin sonu yok Kiminin bir çıkmaz sokağa varır sonu O sokakda kimsesiz kaldığımda olmuştur Başımı öne eğip kimseye göstermeden ağladığım da. Ama üzülmem ki ben.. Benim yüreğim de hep çiçekler açar Rengarenktir alıyla moruyla Karasıyla beyazıyla Bir adım gidene on adım giderim Gönlüm geniştir kimseyi kıramam Susarım en fazla sustuğum kadar güzelim bilirim. Dilimdedir bazen kötü sözler Kırıldığım kadar kırarım Düşünmem fırtına biçeceğimi Zaten alışkınım fırtınaların darbelerine Üzülmem ki yine de. Çocuk yüreğim bebeklerimi arar Kırık koluyla sürüklemek için peşimde İp atlarım sokaklarda Düşerim bazen kanar dizlerim Sessizce ağlarım ama üzülmem üzüldüğüme. Hayat üzülmek için kısa Ağlamak için çok uzundur Sevmek için çok kısa Ölmek için çok uzundur bilirim. Ayvazım DENİZ |