ne kadar da hor kullandık biz zamanı,
ne kadar da umursamazcasına hareket etmişiz,
koskoca dediğimiz bir ömür geçti hayatımızdan,
göz açıp kapayıncaya kadar.
halbuki zaman kurtuluşun kapısı olmalıydı bizlere
zamanla kendimizi bulacak
zamanla yoğrulacaktık
çok hor kullandık
zulmettik nefsimize ve geleceğimize
zulmettik bize ve çevremize
zamanı bir ticaret metası gördük adeta
dünyalık meta…
hep kazanmayı düşündük,
zamandan dünya için
ama kaybetmeyi hiç düşünmedik
dünyayı kazanırken ahireti kaybedeceğimizi,
sadece dünyada harcamak için kazandık
ahirette harcamak için birikim yapmadık
ve işte koskoca bir ömür geçti
ahirete yolculuklar başladı bedenimizden
bedenim artık iflas etmeye başladı
zaman tükeniyor, ben tükeniyorum
hareket alanım daralıyor,
benim dediğim zerrelerim
şimdiden gitmesi gereken yere intikal etmeye başladı
ne garip değil mi ?
geçmez dediğimiz ve gelmez dediğimiz günler ne çabuk geçti
bir yudum su uğruna boğulduğumuz suya bir bakar mısın?
kan nehirlerinde boğulmayanlarda var
ama bir kaşık suda boğulanlarda