Kırık ÇıkıkGözlerimin cenazesini kaldırıyorum Nehirler kırılıyor yanağımda Fosile çıkıyor kaşlarım, kirpiklerim Yaşlı bir rüzgar Es(k)iyor ölüm Ben, Gregoryan takvimi gibiyim Kabuğu kırılıyor zamanın Saatler dökülüyor an çatlaklarından Bir çağ boşalacak, tırnağımın çizdiği yerlerden Regl rengi bir şarap akıyor Şişe kemiğimin kaybolmaya meyyal yerinden Damarlarımda şarapnel izleri Misket misket çatlıyor kanım Gelişin Kışbakışı çığlar düşürüyor Baharımın ilkine, iklimine Aklım, çok yavrulu bir kuş yuvası Bilincim, bilinçaltımın istifra yeri Düşü(nü)yorum, Öyleyse kırık’ım Sise, isten resim çizmeyi, Bir dumanı durdurmayı Öğrendim de, Gediksiz bir nefes almayı Öğrenemedim Şimdi bir psikoloji lokantasındayım; Garson! Lütfen bana bir porsiyon motivasyon mç-fhrn-jir |