Beyaz H/ecesen oradayken ben boşluğun mezarını eşeliyordum dudağı ay gecelerin göğsünden sağılıyordu gündüzler sen oradayken ben ferin ışığını ç/alıyordum kazanı kaynayan hayatın üstünü örtüyordu boş eller bir adım ötemde çoğalan yokluğa inattı her şey tâki yolunu yoluma çevirene dek zaman yalnızlığın yırtıkları dikilir lekelerinden arınır her bakış kuru bir tende yeniden demlenir aşk kayıplar kazanır açıklar kapanır artık siyah kelimeler kullanılmayacak şiirlerde kavuşacak satır araları özgürlüğüne artık susmayacak sözlerin umut dili türkülerden ağıtlara akacak nefesleri şimdi yüzüme gülmeyi , gözlerime dolmayı öğretiyorum dün kapalı bir kutuyken üstü açık bir kuyuyu andırır yarınlar ve ben gölgesinin peşinde koşan beyaz bir h/ece ş a i r l i ğ e . . . 11/06/2012 16;23 eMİNE |