Gitmek mi gerekir...
(Gölsesinde) saklandıgım bir hayatın son anları..
Ölüme söz kesmiş göz kapaklarım Belkide seni son görüşü Ne olur sevdıgım kızma bana asma suratını kısma gözlerini öyle Biliyorum. Sana hep geç kaldım. Ama.. Ben seni, Yasemin kokulu yağmurlarda sevdim Hayatımın en son baharı Bazen kır papatyası Bazen hanımeli bazen de kasımpatı gün/eşim affet sana hep gec doğdum... Ne zaman (özlersen) beni bahceye bir cicek daha ek biliyorum con genc öldü dıyecekler cok sevdı dıyecekler arkamdan sen hıc uzulme sevdıgım sil gözyaşlarını hiç yanyana (fotogramımız) olmamıştı senınle ölüm beni cagırırken son bır kare kalsın hayatında son bır nefes gir koluma sevgılım tut ellerımden bırakma bizim hikayemizin başladıgı yere götür sen yine bahcemıze gizlice gir (elma) toplamak ıcın ben balkondakı sedırden senı goreyım anıden o an tekrar dünya dursa ben hep sana aşık kalsam Görüyorum ! Azrail kol geziyor yamacımda.. gözyaşlarımı buharlaştırmadan gözlerinin cukuruna gömülmek dilegiyle , durma sevdigim ! Hadi ! Öp beni gözbebeklerimin içinden. son bir kez öpte gecsin bitsin bu acım.. Ibrahim Yılmaz / kırık/k’alem’’ |