Yalnızlığın tiril tiril ezgisi//Herkes evrende değişmeyecek olan tek şeye ortaktır// Ay dipsiz fısıltı! Hangi düşe devrildiğini hiç kimse bilmeyecek Saçların Kırılmağa durduğu Kırgın bir mevsim Sızılar denizinden Bir yağızlık süpürür Yalnızlığı //Çarpışarak çekilir yeryüzünden// -kimse kalmamış- Soğuk kuyusunu yurken Düşer yorgunluk Kapılır kirpikler Rabsiz deli girdapa Bahtın darlığından Genişliğine gider -deniz karanlığına- Yüzgeçleri açılmış //Çünkü uzun sisler arasından kuğu çıkar boynundan öpük// Gözlerini Elleriyle sele vermiş Gölge kalır tek Bedelini ödeyemez bile Bir şehla; Diyapoz çınlıyor sonsuz İnsan; Dönsede bir dönmese de //Kim bakıyor cehennemin ve ruhunun penceresinden// -uyuduğu inanılmış bir vakum- |
iyi ki varsın
sevgim ile
lamour